aaach, co to był za śluub...

Popełniliśmy go co prawda dwa miesiące temu, ale dopiero niedawno otrzymaliśmy zdjęcia, którymi można się publicznie pochwalić.

W końcu więc mogę pokazać się w swoim ślubnym bolerku, które zostało dokładnie obejrzane przez wszystkie panie w trakcie ostatniej przymiarki sukienki. Panie w dodatku przypisały wykonanie mojej Mamci (że niby wiekowo bardziej do drutów pasuje?), ale wyprowadziłyśmy je z błędu :) Zaś moi przyjaciele ze studiów przez część mszy zastanawiali się, jak mi się chciało nawlekać tyle cekinów..

Ale - zacznijmy wyjątkowo od początku, choć część tej zacnej uroczystości umknęła mi gdzieś w zakamarkach pamięci ;)
Byłam oczywiście okrutnie zestresowana, nawet rzeczami, na które w żaden sposób nie mogłam mieć wpływu. Cóż, taka natura. Na szczęście:

a. dopisała pogoda (nie sypał śnieg, nie lało i nie było słońca. To ostatnie powoduje u mnie mimowolne zamykanie prawego oka i wyglądam jak jednooki bandyta)

b. nie wywróciłam się w drodze do ołtarza (choć przy długiej sukni i moim talencie było to bardzo możliwe)

c. goście weselni bawili się dobrze (ale niektórzy sceptycznie podchodzili do informacji, że będziemy mieć wodzireja)

d. sukienka przeżyła :D a ja straciłam głos tylko na 3 poweselne dni

Podejrzewam, że w tym właśnie momencie może się pojawić duuużo zdjęć. Niektóre "mrożące krew w żyłach". Proszzz, oto fotorelacja:

pies i tak się wpychał w kadr, więc trzeba było i Szczotkę uwiecznić

z Babcią, tą od dziergania

przyjechał!

z moim Tadziem :)

 Mszę celebrował nasz znajomy ksiądz, o dźwięki zadbała moja rodzona Sis, która skakała (!!!) z gitarą, będą 3 tygodnie przed rozwiązaniem. Przed złożeniem przysięgi okazało się, że nie działa mikrofon bezprzewodowy...jakby mało było emocji. 

solo mojej Sis...

... i jego efekty

pójdę boso...

A później zastąpiły hulanki i swawole. Rozpoczęliśmy ze staropolska polonezem, a później było z górki.

pierwszy taniec

Miesiąc później udaliśmy się na plener, bo wcześniej albo było buro, albo lało, albo ja nie mogłam uciec z pracy.

I tak, naprawdę wleźliśmy do jeziora. :)