Syn Tristana

 Dziś będzie krótko. Chcę Wam pokazać czapkę, którą zrobiłam dla mojego małoletniego. Zgodnie z życzeniem dwulatka "taką jak ma tatuś, tylko nie carnom". Więc ma.






Wzór: Tristan
Włóczka: Alize Alpaca Royal
Druty: Addi 3,5

Na razie udaje mi się trzymać postanowienia "one row a day keep therapist away" :)




Komentarze

  1. Anna8 stycznia 2018 14:07

    :) i od razu wiadomo że człowiek konkretny :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. kachazet9 stycznia 2018 11:31

      Ojjj i to bardzo konkretny :) I uparty jak osioł, żeby nie powiedzieć, że jak mama

      Usuń
  2. Basia Nolberczak8 stycznia 2018 14:30

    Dobrze, że wie czego chce:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. kachazet9 stycznia 2018 11:34

      Nie dość, że wie, to jeszcze potrafi to wyartykułować :)

      Usuń
  3. klikaf9 stycznia 2018 13:27

    To juz dwa lata....~! czapka fajowa, młode zaś charakterne :-)

    OdpowiedzUsuń
  4. Jolcia9 stycznia 2018 13:32

    A! U Ciebie też czapki :) Syn musi mieć taką jak tata :) Pozdrawiam i dziękuję, że mnie odwiedzasz. U siebie dopisałam rodzaj włóczki, o który pytasz.

    OdpowiedzUsuń
  5. cocoya2 kwietnia 2018 18:05

    Czapka jest cudowna. Na pewno też bardzo ciepła.
    สล็อต ออนไลน์
    Gclub

    OdpowiedzUsuń
  6. JESSICA JANE2 sierpnia 2018 06:41

    Thank you for your support who has read our article. I'm very happy if you can share our article below

    5 Tanaman Herbal Untuk Menyembuhkan Maag
    Cara Menyembuhkan Flu Singapura
    Obat Dermatitis Paling Ampuh
    Obat Sariawan Pada Lidah
    Obat Untuk Gusi Bengkak
    Obat Radang Lambung
    Pengobatan Flek Paru-paru
    Pengobatan konjungtivitis paling ampuh

    OdpowiedzUsuń
  7. pkv games3 sierpnia 2020 06:17

    mainkan slot online wymbet disini, klik
    https://wehangfire.com/

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za Wasze odwiedziny i ciepłe słowa - dodają skrzydeł :)

Popularne posty z tego bloga

czasem praca to nie tylko praca...

Pracuję w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau, pracuję w Miejscu Pamięci. Pojawiające się w ostatnim czasie oskarżenia, kłamstwa, manipulacje, czy wulgarne komentarze na temat naszej pracy oraz funkcjonowania Muzeum odbieram jako atak nie tylko na siebie, ale na wszystkich pracowników Muzeum – ludzi, którzy z pełnym oddaniem podchodzą do trudnych obowiązków, które zostały nam powierzone. Wielu z nas pochodzi z tych okolic. Niektórzy przyjechali tu z daleka. Łączy nas to, że wybraliśmy tę pracę - jesteśmy tutaj, ponieważ czujemy, iż codzienny wysiłek podtrzymywania Pamięci jest ważny – ważny dla nas i ważny dla całego świata. Pracujemy rzetelnie, odpowiedzialnie, najlepiej jak umiemy. Najważniejszy jest dla nas szacunek dla Pamięci oraz dla wszystkich ofiar tego strasznego Miejsca. Ich ślady spotykamy codziennie. Nie raz na jakiś czas, nie kilka razy w życiu. Codziennie. To część naszego życia. Nikt nie ma prawa rzucać absurdalnych, niepopartych faktami, kłamliwych o...
Czytaj więcej

give me some colour

Obraz
Ponuro jest za oknami...u nas obecnie może bardziej kolorowo, niż szaro, ale gdyby tylko słońce zechciało wyjrzeć zza chmur, byłoby przyjemniej. Chyba w styczniu moja siostra wymyśliła sobie kolorową czapkę, najlepiej w kolorach tęczy. Pomyślałam, zainspirowałam się wpisem Jolci i nabyłam stosowną włóczkę. Wzór przy tej feeri barw musiał być prosty, ale by nie było do końca nudno, wybrałam ostatecznie projekt Simply me . No i jest nie tylko simple, ale i bardzo, bardzo kolorowo. A co najważniejsze, siostrze się podoba :) Włoczka: YarnArt Magic Fine, kolor 557 Druty: KP 3,5
Czytaj więcej

aaach, co to był za śluub...

Obraz
Popełniliśmy go co prawda dwa miesiące temu, ale dopiero niedawno otrzymaliśmy zdjęcia, którymi można się publicznie pochwalić. W końcu więc mogę pokazać się w swoim ślubnym bolerku, które zostało dokładnie obejrzane przez wszystkie panie w trakcie ostatniej przymiarki sukienki. Panie w dodatku przypisały wykonanie mojej Mamci (że niby wiekowo bardziej do drutów pasuje?), ale wyprowadziłyśmy je z błędu :) Zaś moi przyjaciele ze studiów przez część mszy zastanawiali się, jak mi się chciało nawlekać tyle cekinów.. Ale - zacznijmy wyjątkowo od początku, choć część tej zacnej uroczystości umknęła mi gdzieś w zakamarkach pamięci ;) Byłam oczywiście okrutnie zestresowana, nawet rzeczami, na które w żaden sposób nie mogłam mieć wpływu. Cóż, taka natura. Na szczęście: a. dopisała pogoda (nie sypał śnieg, nie lało i nie było słońca. To ostatnie powoduje u mnie mimowolne zamykanie prawego oka i wyglądam jak jednooki bandyta) b. nie wywróciłam się w drodze do ołtarza (choć przy długiej sukni...
Czytaj więcej