nurmilintu

Ojj...czekał ten szal na swój czas, czekał.
Skończyłam go chyba jeszcze przed urodzeniem Leosia, który - tak dla przypomnienia - w najbliższy poniedziałek skończy 20 tygodni. Wyprałam i zostawiłam... nawet nitek nie schowałam. A że wybieramy się z wizytą do położnej, która była naszym dobrym duchem w czasie naszego pobytu w szpitalu, i dla której szal ten dziergałam, doszłam do wniosku, że czas go wreszcie obfocić. 



Wyszedł wielki i bardzo przytulaśny. Jak złapię chwilę (hehe), to chyba sobie machnę podobny.

Dane techniczne:
wzór: Nurmilintu
włoczka: Yarnart Angora Active
druty: hm, żeby, to ja pamiętała ;)

A mój Leoncjo, który w lipcu ważył 2320, teraz waży już prawie 7600 (!!!). Uśmiecha się rozkosznie, jeszcze rozkoszniej z nami rozmawia i jest dla nas prawdziwym światełkiem :)



Odwiedzam Was, naprawdę. Tylko najczęściej z komórczaka :/
A dziś już zmykam się uczyć - Młody śpi, więc trzeba to wykorzystać.


Komentarze

Prześlij komentarz

Dziękuję za Wasze odwiedziny i ciepłe słowa - dodają skrzydeł :)

Popularne posty z tego bloga

czasem praca to nie tylko praca...

Pracuję w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau, pracuję w Miejscu Pamięci. Pojawiające się w ostatnim czasie oskarżenia, kłamstwa, manipulacje, czy wulgarne komentarze na temat naszej pracy oraz funkcjonowania Muzeum odbieram jako atak nie tylko na siebie, ale na wszystkich pracowników Muzeum – ludzi, którzy z pełnym oddaniem podchodzą do trudnych obowiązków, które zostały nam powierzone. Wielu z nas pochodzi z tych okolic. Niektórzy przyjechali tu z daleka. Łączy nas to, że wybraliśmy tę pracę - jesteśmy tutaj, ponieważ czujemy, iż codzienny wysiłek podtrzymywania Pamięci jest ważny – ważny dla nas i ważny dla całego świata. Pracujemy rzetelnie, odpowiedzialnie, najlepiej jak umiemy. Najważniejszy jest dla nas szacunek dla Pamięci oraz dla wszystkich ofiar tego strasznego Miejsca. Ich ślady spotykamy codziennie. Nie raz na jakiś czas, nie kilka razy w życiu. Codziennie. To część naszego życia. Nikt nie ma prawa rzucać absurdalnych, niepopartych faktami, kłamliwych o
Czytaj więcej

pierwsza chusta

Obraz
Udało mi się skończyć dziś moją pierwszą chustę. Z założenia miała być niewielka, ot taka, by potrenować dzierganie takiego cosia... Cóż...trochę mi nie wyszło... Mam teraz na własność mój pierwszy, własnoręcznie zrobiony dywanik ;)  Nie myślcie jednak, że mam tak imponujące tempo pracy jak Terra, która robi chusty chyba nawet przez sen :) Ta moja NAPRAWDĘ czerwona czerwień leżała u mnie od stycznia. Jakiś czas temu podjęłam decyzję,że UFOków nie toleruję i trzeba ją wykończyć. I tak też się stało:) Oto ona ( w roli modela koszula mego Taty) Muszę jeszcze pochować nitki i jutro będzie premierowe wyjście do szkoły. A to zawsze jest przeżycie. ******* Dziękuję za przemiłe komentarze w temacie skarpet, czekam na ocenę właścicielki. Mam nadzieję,że to już niebawem.  Kwiat szaleje, podobnie zresztą jak moje szkolne. Dzieciaki też szaleją, że grudniakom udało się wypuścić drugie pączki ( wreszcie dotarło do nich,że nieustanne macanie kwiatków im nie służy :D ) Asiu, 9 kwietnia melduję
Czytaj więcej