jesiennie

Naprawdę chciałabym wierzyć, że od ostatniego posta nie minął miesiąc, ale musiałabym wtedy baaardzo kłamać, udawać i naginać czasoprzestrzeń.
A co zdarzyło się w tak zwanym międzyczasie? Po pierwsze primo - przeprowadziłam się, po drugie primo - jakoś skurczył mi się czas na robótki.
 
Udało mi się na szczęście w ubiegłym tygodniu złapać za druty, więc zezwłok męski z poprzedniego posta zyskał rękawy (no, zdecydowaną ich większość - bo jeszcze troszkę i będę robić główkę), zezwłok damski, czyli pasiak dla mnie także rośnie w siłę; udało mi się zrobić już dziury na ręce i zejść kilkanaście cm niżej. Są więc szanse, że do zimy skończę dzieła oba (mam nadzieję, że siebie nie). Popełniłam jeszcze szarą czapeczkę, bo potrzebowałam czegoś na szkolną wycieczkę w Tatry. Na wycieczce oczywiście się nie wyspałam, ale to mało ważne! Wróciłam naładowana pozytywną energią; a wcześniej nie zdawałam sobie sprawy, że tak bardzo brakuje mi Tatr. Byliśmy tylko w Dolinie Kościeliskiej, Jaskini Mroźnej oraz na Gubałówce, skąd przeszliśmy na Butorowy Wierch, ale jestem zachwycona. Dzieciaki chyba trochę mniej, bo miały nadzieję, że nie będziemy ich włóczyć po lasach.

naleśnik na mej głowie to nowa czapa :)

tego pana nie trzeba przedstawiać

na ścieżce w Dolinie Kościeliskiej

hmm...taka moja tradycja "tu byłam" :)

Kościeliska w słońcu

Gacuś - mieszkaniec Jaskini Mroźnej

ja łapałam promienie słońca, dzieciaki ścieżkę...każdy fotografuje to, co lubi...

Zdjęcia z działalności rękodzielniczej (tudzież z nowego mieszkanka, ale to po konsultacji z Rożkiem) pojawią się w poście kolejnym. Oby był szybciej niż za miesiąc.

Cieszę się, że podoba się Wam moja Szczotka. Choć początki naszej przyjaźni były trudne, to teraz okrutnie za nią tęsknię. Ona za mną chyba trochę też.

Do napisania tego posta zmotywowała mnie baaardzo Chmurka oraz moja rodzona Siostra, która pewnego dnia powiedziała: "Byłam u Ciebie na blogu - nuda... Napisz coś". Co też niniejszym uczyniłam :)