tylko na chwilkę

Wpadłam tu tylko na momencik...taa... szkoła się zaczęła.Obiecuję, że już niebawem chaos szkolny ogarnę i będę mieć czas na blogowanie. Łódzka fotorelacja w terminie późniejszym, bo podpięłam się pod Internet na komputerze brata i nie chce mi się przenosić zdjęć...

Karolka i Lucyna zaprosiły mnie do zabawy w "Lubię..." . Tak więc - do dzieła!
1. Lubię czytać...nałogowo wręcz
2. Lubię dziergać
3. Lubię śmiać się głośno
4. Lubię wędrówki górskie
5. Lubię kawę...mmm...
6. Lubię moją rodzinę z nieco dziwnym czasem poczuciem humoru
7. Lubię poznawać nowe miejsca, odkrywać ich czar
8. Lubię odwiedzać Wasze blogi i podziwiać to, co na nich prezentujecie
9 . Lubię swoją pracę - jeszcze ;)
10. Lubię dłuuuugaśne szaliki
11. Lubię spędzać czas z Rożkiem i naszymi przyjaciółmi

... chyba mogłabym jeszcze wymieniać,ale ograniczę swe zapędy :)
A ja do dalszej zabawy zapraszam :
KonKata
Anię
monotema
JAgnieszkę
Zulkę
********
MalaGosia:) - ja wiedziałam,że znów narażę się na Twój gniew...jak nie Tatry, to pogoda...ehhh...wybacz!
asieja - masz zupełną rację w okularowym temacie, pewnie niebawem przełamię swą niechęć i/lub lenistwo i wybiorę się do okulisty i optyka

Gazela - u mnie "Gra Anioła" leżała prawie rok...i doczekała się :)
Lucyna- niebawem na pewno Cię odwiedzę 
eumycha - "Cień wiatru" też wg mnie lepszy, ale i w "Grze Anioła" jest jakiś czar Zafona. Słyszałam,że "Marina" jest z tych trzech najbardziej mroczna, przypuszczam,że już niedługo sprawdzę. No - chyba że za bardzo wciągną mnie szkolne lekturki ;) Mówiąc szczerze Twoje krzyki podczas czytania troszkę już zapomniałam,ale w pamięci ciągle - jako żywy - Jaś :)
karolka - mam nadzieję,że zdjęcia nie okażą się tragiczne - starałam się :)

Komentarze

  1. Gosia1 września 2010 21:10

    Wybacza od jutra ma być lepiej:)chociaż taka pogoda ma też swoje plusy można bez żalu oddać się dzierganiu bo co innego roić jak cały czas leje a ja człek bezrobotny??szału już dostaje:(

    OdpowiedzUsuń
  2. eumycha1 września 2010 21:20

    Łomatko! Aleś mi przypomniała, biedny Jaś... ;o)
    powodzenia w ogarnianiu szkolnego chaosu...

    OdpowiedzUsuń
  3. KonKata3 września 2010 23:00

    dzięki baaardzo

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za Wasze odwiedziny i ciepłe słowa - dodają skrzydeł :)

Popularne posty z tego bloga

czasem praca to nie tylko praca...

Pracuję w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau, pracuję w Miejscu Pamięci. Pojawiające się w ostatnim czasie oskarżenia, kłamstwa, manipulacje, czy wulgarne komentarze na temat naszej pracy oraz funkcjonowania Muzeum odbieram jako atak nie tylko na siebie, ale na wszystkich pracowników Muzeum – ludzi, którzy z pełnym oddaniem podchodzą do trudnych obowiązków, które zostały nam powierzone. Wielu z nas pochodzi z tych okolic. Niektórzy przyjechali tu z daleka. Łączy nas to, że wybraliśmy tę pracę - jesteśmy tutaj, ponieważ czujemy, iż codzienny wysiłek podtrzymywania Pamięci jest ważny – ważny dla nas i ważny dla całego świata. Pracujemy rzetelnie, odpowiedzialnie, najlepiej jak umiemy. Najważniejszy jest dla nas szacunek dla Pamięci oraz dla wszystkich ofiar tego strasznego Miejsca. Ich ślady spotykamy codziennie. Nie raz na jakiś czas, nie kilka razy w życiu. Codziennie. To część naszego życia. Nikt nie ma prawa rzucać absurdalnych, niepopartych faktami, kłamliwych o
Czytaj więcej

give me some colour

Obraz
Ponuro jest za oknami...u nas obecnie może bardziej kolorowo, niż szaro, ale gdyby tylko słońce zechciało wyjrzeć zza chmur, byłoby przyjemniej. Chyba w styczniu moja siostra wymyśliła sobie kolorową czapkę, najlepiej w kolorach tęczy. Pomyślałam, zainspirowałam się wpisem Jolci i nabyłam stosowną włóczkę. Wzór przy tej feeri barw musiał być prosty, ale by nie było do końca nudno, wybrałam ostatecznie projekt Simply me . No i jest nie tylko simple, ale i bardzo, bardzo kolorowo. A co najważniejsze, siostrze się podoba :) Włoczka: YarnArt Magic Fine, kolor 557 Druty: KP 3,5
Czytaj więcej

aaach, co to był za śluub...

Obraz
Popełniliśmy go co prawda dwa miesiące temu, ale dopiero niedawno otrzymaliśmy zdjęcia, którymi można się publicznie pochwalić. W końcu więc mogę pokazać się w swoim ślubnym bolerku, które zostało dokładnie obejrzane przez wszystkie panie w trakcie ostatniej przymiarki sukienki. Panie w dodatku przypisały wykonanie mojej Mamci (że niby wiekowo bardziej do drutów pasuje?), ale wyprowadziłyśmy je z błędu :) Zaś moi przyjaciele ze studiów przez część mszy zastanawiali się, jak mi się chciało nawlekać tyle cekinów.. Ale - zacznijmy wyjątkowo od początku, choć część tej zacnej uroczystości umknęła mi gdzieś w zakamarkach pamięci ;) Byłam oczywiście okrutnie zestresowana, nawet rzeczami, na które w żaden sposób nie mogłam mieć wpływu. Cóż, taka natura. Na szczęście: a. dopisała pogoda (nie sypał śnieg, nie lało i nie było słońca. To ostatnie powoduje u mnie mimowolne zamykanie prawego oka i wyglądam jak jednooki bandyta) b. nie wywróciłam się w drodze do ołtarza (choć przy długiej sukni
Czytaj więcej